by രചന – സുധീ മുട്ടം
“എനിക്കിഷ്ടമല്ലെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ ആ നശൂലത്തിനെ പിന്നെയുമെന്തിനാ എല്ലാവരും കൂടി അവളെയെന്റെ തലയിൽ കെട്ടിവെക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്…
ഹരിയേട്ടൻ വന്നിട്ടുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ് കാണാനായി ഓടിയെത്തിയതാണ് ഞാൻ..ഹരിമംഗലം വീടിന്റെ പടികളിൽ വലതുകാൽ നീട്ടിവെച്ചപ്പഴേ ഹരിയേട്ടന്റെ വാക്കുകൾ എന്റെ കാതിലേക്ക് വന്നലച്ചു.പൊളളിയടർന്നതു പോലെ ശ്രീഘ്രം തന്നെ മുന്നോട്ടു വെച്ച കാൽ ഞാൻ പിന്നിലേക്ക് എടുത്തു വെച്ചു…
കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് പൊട്ടിയടർന്നൊഴുകിയ മിഴിനീര് ഞാൻ വിരലുകളാൽ ഒപ്പിയെടുത്തു….
” മോനേ നീയിങ്ങനെയൊന്നും പറയരുത്.. നയനമോൾക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല.നിന്നെയോർത്താണവൾ ദിവസങ്ങൾ തള്ളി നീക്കുന്നത്”
ഹരിയേട്ടന്റെ അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കുളിർമഴയായിട്ടെന്റെ കാതിൽ ഒഴുകിയെത്തി.അതിനു ആയുസ്സ് നിമിഷങ്ങളുടെ ദൈർഘ്യം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ….
“അവളെയൊഴികെ ലോകത്ത് മറ്റേതൊരു പെണ്ണിനെ അമ്മ കാണിച്ചു തന്നാൽ മതി. മറുത്തൊരക്ഷരം പറയാതെ ഞാൻ കെട്ടിക്കോളാം.ജനിച്ചു വീണപ്പോഴേ തന്തയുടെയും തളളയുടെയും ജീവനെടുത്ത അതിനെയിനിക്ക് വേണ്ട”
ചാട്ടുളി പോലെ ഹരിയേട്ടന്റെ വാക്കുകൾ എന്നിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങി ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…..
എനിക്ക് അഞ്ചു വയസുളളപ്പോഴാണ് ആക്സിഡന്റിന്റെ രൂപത്തിൽ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും നഷ്ടപ്പെടുന്നത്.അന്നൊന്നും തിരിച്ചറിവില്ലാത്ത പ്രായമാണ്.അച്ഛനും അമ്മയും തിരികെ വരില്ലെന്നറിയാതെ ഞാൻ ഓടിച്ചാടി നടക്കുകയായിരുന്നു …
ആരൊക്കെയോ ചേർന്നെന്നെ അവരുടെ നിശ്ചലമായ ശരീരം കാണിച്ചപ്പോൾ ഉറങ്ങുകയാണെന്നാണു കരുതിയത്….
അപ്പോഴും ചിലരൊക്കെ പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു…
“പാവം ഒന്നുമറിയാത്ത കൊച്ച് ഇവൾക്കിനി ആരുണ്ട്”
അച്ഛനും അമ്മയും സ്നേഹിച്ചു വിവാഹം കഴിച്ചവരായതിനാൽ ഇരുവീട്ടുകാരും തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയട്ടില്ല….
എനിക്ക് വിശക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ അച്ഛനയെയും അമ്മയെയും കാണാതെ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ സഹതപിക്കാൻ ഒരുപാട് ആൾക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു…
പക്ഷേ എന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി ഒരുനേരത്തെ ആഹാരം തരാനും വളർത്താനും ഹരിയേട്ടന്റെ അമ്മ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ….
ഒന്നുമറിയാത്ത എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് പ്രണയത്തിന്റെ മുന്തിരി വളളികൾ പടർത്തിയതും ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു….
“നിന്നെപ്പോലൊരു മകളെ ദൈവം എനിക്ക് തന്നില്ലെങ്കിലും എന്റെ ഹരിക്കുട്ടന്റെ വധുവായി നീ ഈ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകണം”
അന്നു മുതലാണ് ഹരിയേട്ടൻ എന്റെ മനസ്സിൽ പ്രണയത്തിന്റെ പൂ ചില്ലയൊരുക്കിയത്..ദൂരെ നിന്നുമാറി ഞാൻ ഹരിയേട്ടനെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി.. ഏട്ടന്റെ ഗൗരവം പലപ്പോഴും അടുത്ത് ഇടപെഴുകാൻ എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു….
ഒരിക്കൽ ഞാൻ പോലും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്കും അതിശയിച്ചു പോയി…
“എന്റെ ദേവി ഞാൻ കാണുന്നത് സത്യമാണോ? ഈ കേൾക്കുന്നതും…
” എന്താടീ ഞാൻ പറഞ്ഞത് നിനക്ക് വിശ്വാസമായില്ലാന്നുണ്ടോ?”
“പിന്നല്ലാതെ കണ്ടാലും മിണ്ടാത്ത ഹരിയേട്ടൻ പറയുന്നത് എനിക്ക് സത്യായിട്ടും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.
” എങ്കിൽ ഇത് സത്യമാണ് ”
കയ്യിൽ സത്യം ചെയ്തു ഏട്ടൻ എന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കാനായി.അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ പ്രണയം ആസ്വദിച്ചു ഇണക്കുരുവികളെപ്പോലെ പറന്നു നടന്നു….
ഹരിയേട്ടനു ജോലി കിട്ടി ദൂരസ്ഥലത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ ശരിക്കും എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു,ഏട്ടനെ നഷ്ടപ്പെടുമോന്നൊരു ഭീതി എന്നിൽ ഉടലെടുത്തിരുന്നു…
“എന്തിനാടീ നീ പേടിക്കുന്നത്..അമ്മക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണ്.. പിന്നെന്താ…”
ആരും കാണാതെ ഹരിയേട്ടൻ അധരങ്ങളിലൊരു മുത്തം നൽകി കൊണ്ട് പറഞ്ഞതിതാണ്…
“ഞാൻ നിന്റെയാണെന്ന ഓർമ്മക്കായിട്ട് ഇതിരിക്കട്ടെ”
ആ വിശ്വാസം ഊട്ടിയുറപ്പിച്ച് ഞാൻ ഒരുമാസത്തോളം കാത്തിരുന്നു. രാവിലെ തന്നെ ഏട്ടൻ എത്തുമെന്ന് ലക്ഷമിയമ്മ പറഞ്ഞതോടെ ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി ഏട്ടനായിട്ട് അർച്ചന നടത്തിയട്ടുളള വരവാണ്.വന്നതും കേൾക്കുന്നത് ഇതാണ്….
ഒരുമാസം കൊണ്ട് ഒരുമനുഷ്യനു ഇങ്ങനെ മാറാൻ കഴിയുമോ? അറിയില്ല..ഇനിയൊന്നും അറിയുകയും വേണ്ട…
ചിന്തിച്ച് ഉറപ്പിച്ച തീരുമാനത്തോടെ ഞാൻ പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നു….
“മോളേ നയനേ ഇങ്ങോട്ടു കയറി വാടീ”
പിന്തിരിയാതെ തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി ലക്ഷമിയമ്മയാണു വിളിക്കുന്നതെന്ന്…
“ഞാൻ പിന്നെ വരാം അമ്മേ”
വീണ്ടും ഞാൻ കാലുകൾ മുന്നോട്ടു വെച്ചു വേഗം കൂട്ടി….
“മോളേ നയനേ നിൽക്കെടീ….”
പാതിയിൽ മുറിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിനൊപ്പം താഴെ വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു ഞാൻ നോക്കി.ലക്ഷമിയമ്മ നിലത്തു കിടന്നു പിടയുന്നു…..
“അമ്മേ…”
കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു…..
“തൊട്ടു പോകരുതെന്റെ അമ്മയേ.എനിക്കാകെയുളളത് അമ്മ മാത്രമേയുള്ളൂ.”
ഓടിയെത്തിയ ഞാൻ കണ്ടത് ലക്ഷ്മിയമ്മ നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ചു പിടയുന്നതാണ്…അമ്മേയെന്ന് വിളിച്ചു ഞാൻ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു പിടിക്കാനൊരുങ്ങിയതും ഹരിയേട്ടന്റെ അലർച്ച കേട്ടതോടെ ഞാൻ പോലുക് അറിയാതെ പാദങ്ങൾ പിറകിലേക്ക് വെച്ചു…കണ്ണുകളിൽ നിന്നു മിഴിനീർകണങ്ങൾ നിലത്തേക്ക് പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…
എന്റെ മുന്നിൽ വെച്ചു ഹരിയേട്ടൻ അമ്മയെ കോരിയെടുത്ത് കാറിന്റെ പിൻ സീറ്റിൽ കിടത്തുന്നത് കണ്ണുനീരിനിടയിലും ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു….
എന്നെയൊട്ടും ഗൗനിക്കാതെ ഹരിയേട്ടൻ കാർ റിവേഴ്സ് എടുത്ത് ഗെയ്റ്റ് കടന്നു പോകുന്നത് നെഞ്ച് പൊടിയുന്ന വേദനയോടെ ഞാൻ കണ്ടുനിന്നു….
മനസ്സാകെ നീറിപ്പുകഞ്ഞു തുടങ്ങി. ആ നീറ്റൽ ശരീരമാസകലം ബാധിച്ചു തുടങ്ങി….
പാദങ്ങൾക്ക് മുമ്പോട്ട് ചുവടു വെക്കാൻ കഴിയാതെ മണ്ണിൽ ഉറച്ചതുപോലെ.സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത് പാദങ്ങൾ വലിച്ചെടുത്ത് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.ഇടക്കിടെ വേച്ചു പോകുന്നത് പോലെയെനിക്ക് തോന്നി….
“ഹരിയേട്ടൻ എന്നെയിത്ര അധികം വെറുക്കാൻ മാത്രം ഞാനെന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു”
“അറിയില്ല”
മനസ്സിനോട് ഞാൻ ഈ ചോദ്യം പല പ്രാവശ്യം ആവർത്തിച്ചു…
കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ചട്ടെയുളളൂ ആ മനുഷ്യനെ..ഒരുമാസം കാണാതെ ഞാൻ തള്ളി നീക്കിയതിന്റെ വിരഹവേദന എനിക്കേ അറിയൂ…
“സാരമില്ല.. എന്നെ ഒഴിവാക്കിയാലാണു ഹരിയേട്ടനു മനസമാധാനം ലഭിക്കുന്നതെങ്കിൽ അങ്ങനെയാകട്ടെ..ആവശ്യമില്ലാതെ വലിഞ്ഞു കയറി ചെന്നെന്തിനാ നാണം കെടുന്നത്…”
മനസ്സിനു ആതമധൈര്യം നൽകി ഞാൻ നടന്നു.ഇടക്കിടെ കണ്ണുകൾ തുടക്കുന്നത് പരിചയക്കാർ കാണുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല..ശ്രദ്ധിച്ചാൽ ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങളെത്തും…
“എന്തുപറ്റി നയനക്കൊച്ചേ…നീ ഹരി മംഗലത്ത് പോയില്ലേ”
കുത്തി കുത്തി പലരും മനസിന്റെ ഉളളറിയാൻ ശ്രമിക്കും.മിണ്ടാതിരുന്നാലും ചിലർ മനസ്സിന്റെ അഗാധയിലേക്ക് ചൂഴ്ന്നിറങ്ങാൻ ശ്രമിക്കും…
ചിലർ സഹതപിക്കും.മറ്റ് ചിലർ പരിഹസിക്കും…
“ഓ..ഹരിമംഗലത്തെ കൊച്ചമ്മ നടന്നു ചമഞ്ഞതാ.അവസാന എന്തായി.ഹരിക്ക് വേണ്ടാതായി..ചോരയും നീരുമൂറ്റിയെടുത്ത് കാണും”
എന്തിനാ വെറുതെ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് നമ്മൾ പരിഹാസ കഥാപാത്രമാകുന്നത്…
വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർന്നു. ലക്ഷമിയമ്മയോടൊപ്പമായിരുന്നു താമസമെങ്കിലും ദിവസവും വീട്ടിലെത്തും.മുറ്റത്തെ കരിയിലകൾ ചൂലിനാൽ വൃത്തിയാക്കും.വീടും മുറിയുമൊക്കെ നീറ്റായി തന്നെ സൂക്ഷിച്ചു….
“ആരു കണ്ടാലും താമസമില്ലാത്ത വീടാണെന്ന് പറയരുത്. പോരെങ്കിൽ അച്ഛനും അമ്മയും ഉറങ്ങുന്ന മണ്ണാണ്. ദിവസവും തിരി തെളിക്കുന്നുണ്ട് അവർക്കായിട്ട്”
രണ്ടു മുറിയുളള ഓടിട്ടൊരു വീടാണ്. ചെറുതെങ്കിലും മനോഹരമായത്.അഞ്ചുസെന്റ് സ്ഥലവും വീടും അച്ഛനും അമ്മയും എനിക്കായി സമ്പാദിച്ചത്….
പഴകിയതെങ്കിലും സ്വന്തമായിട്ടിരു വീടുളളത് നന്നായി. ഇവിടെ വന്ന് ആരും തന്നെ ഇറക്കി വിടില്ലല്ലോ….
ഇട്ടിരുന്ന ചെരിപ്പൂരി സ്റ്റെപ്പിലിട്ടിട്ട് ഞാൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറി. പേഴ്സിൽ നിന്ന് വീടിന്റെ ചാവിയെടുത്ത് കതക് തുറന്നു. വിജാഗിരികൾ തുരുമ്പേറ്റ് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
മുറിയിലേക്ക് കാലെടുത്ത് വെച്ചതും ഭിത്തിയിൽ ഫ്രയിം ചെയ്ത വെച്ചിരുന്ന അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ഫോട്ടോയിൽ ആയിരുന്നു. ചിരിക്കുന്ന അവരുടെ മുഖം കണ്ടതോടെ മനസിലൊരു തണുപ്പ് വീണു…
കുറച്ചു നേരം അവിടെ നിന്നശേഷം എന്റെ മുറിയിൽ കയറി കുറച്ചു നേരം കിടന്നു.പൊടുന്നനെ മനസ്സിലൊരു മോഹം അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും പട്ടട കാണണമെന്ന്…
കിടക്കവിട്ട് ഞാൻ എന്റെ മാതാപിതാക്കളെ അടക്കിയ സ്ഥലത്തെത്തി.പുല്ലുകൾ പറിച്ച് മാറ്റിയതിനാൽ അവിടം വൃത്തിയായിരുന്നു….
മനസ്സിൽ സങ്കടങ്ങൾ പെയ്തു തുടങ്ങിയാൽ ഞാനാദ്യം ഓടിയെത്തുക ഇവിടെയാണ്. എന്റെ മനസ്സ് അവരോട് തുറന്നാൽ തെല്ലൊരു ആശ്വാസമാണ്…
എന്റെ ദുഖങ്ങൾ മുഴുവനും അച്ഛനോടും അമ്മയോടും തുറന്നു പറഞ്ഞു. ഉളളിൽ അലയടിച്ചുയർന്ന സങ്കടത്തിരമാലകൾ പതിയെ നിശ്ചലമായി തുടങ്ങി….
എവിടെ നിന്നോ ഒഴുകിയെത്തിയ മന്ദമാരുതൻ എന്നെ തൊട്ടു തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു…
“അച്ഛനും അമ്മയും ഇല്ലെന്ന് കരുതി പൊന്നുമോൾ സങ്കടപ്പെടേണ്ട..നിന്നെത്തേടി വൈകാതെ രാജയോഗമെത്തും”
കൈകൾ കൂപ്പി തൊഴുതു നിന്ന ഞാൻ ഞെട്ടിയുണർന്നു…
“എവിടെ നിന്നാണ് ഞാൻ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ശബ്ദം കേട്ടത്..അതോ മനസിന്റെ തോന്നലായിരുന്നോ….
ഹരിയേട്ടനെ ഓർത്ത് ഞാനിനി കരയില്ലെന്ന് മാതാപിതാക്കളുടെ പട്ടടക്കു മുമ്പിൽ നിന്ന് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു….
” എന്നെ വേണ്ടാത്തവരെ എനിക്കെന്തിനാണു..വലിഞ്ഞു കയറി ചെന്നാൽ ഒരുവിലയും കിട്ടില്ല”
മനസ്സിൽ പുത്തൻ ഉണർവ് ലഭിച്ചതോടെ ഞാൻ അടുക്കളയിൽ കയറി. പാത്രങ്ങൾ എടുത്ത് മെഴുകാനായി കൊണ്ട് ചെന്ന് വെച്ചു.കിണറ്റിൽ നിന്നും വെള്ളം കോരി ചരുവത്തിൽ പിടിച്ചു വെച്ചു….
കഴുകിയ പാത്രങ്ങൾ വെയിലത്ത് ഉണക്കാൻ വെച്ചു.വീട്ടിൽ ഒരുസാധനവും ഇല്ലെന്ന് ഓർമ്മയെത്തിയതോടെ ഞാൻ നാരായണേട്ടന്റെ പലചരക്ക് കടയിലെത്തി ആവശ്യമുള്ള സാധനങ്ങൾ വാങ്ങി വീട്ടിലെത്തി…
ഹരിമംഗലത്ത് വെച്ച് ലക്ഷമിയമ്മ കാശ് തരുമായിരുന്നി.വാങ്ങാൻ മടിക്കുമ്പോൾ അമ്മ പറയും…
“നീയിവിടത്തെ സകലപണിയും ചെയ്യുന്നതല്ലെ കുട്ടി.എന്തെങ്കിലും ഒരാവശ്യം നിനക്ക് വന്നാൽ എന്ത് ചെയ്യും.ചെയ്യുന്ന ജോലിക്കുളള കൂലിയായിട്ട് കണക്കാക്കണ്ട സ്വന്തം അമ്മ മകൾക്കായി തരുന്നെന്ന് കണക്കാക്കിയാൽ മതി”
അതോടെ എനിക്കൊന്നും എതിർത്തു പറയാൻ കഴിയില്ല.അമ്മ തരുന്നത് ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചിരുന്നു…
ഒരിക്കൽ ലക്ഷമിയമ്മ എന്നെ നിർബന്ധിപ്പിച്ച് ബാങ്കിൽ അക്കൗണ്ട് എടുപ്പിച്ചു…
“നിനക്കൊരു സമ്പാദ്യം വേണം കുഞ്ഞേ.ഒരുപക്ഷേ ഞാനില്ലാതായാൽ വന്ന് ചോദിക്കാന്‍ നിനക്കൊരു ഇടമില്ലെങ്കിലോ.ഹരിയുടെ മനസ്സ് മാറിയാലും നീ ഒറ്റപ്പെടാൻ ഇടവരരുത്”
ലക്ഷമിയമ്മ എല്ലാം മുൻ കൂട്ടി കണ്ടിരുന്നുവോ…അതുകൊണ്ടാണല്ലൊ നല്ലൊരു സമ്പാദ്യം എന്റെ അക്കൗണ്ടിൽ ലക്ഷമിയമ്മ നിക്ഷേപിച്ചത്….
ഇന്നുവരെ അതിൽ നിന്നൊരു ചില്ലിക്കാശ് ഞാനെടുത്ത് ചിലവാക്കിയട്ടില്ല.അതിന്റെ ആവശ്യം വന്നിരുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം….
സ്കൂളിലും കോളേജിലുമൊക്കെ പഠിപ്പിക്കാൻ വിട്ടതും പണം ചിലവാക്കിയതും ലക്ഷമിയമ്മ ആയിരുന്നു…
“എന്തിനാണ് വല്ലവരുടെയും കൊച്ചിനിങ്ങനെ പണം ചിലവാക്കുന്നതെന്ന് പലരും അമ്മയോട് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്.അമ്മക്ക് അതിനും വ്യക്തമായ മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നു…
“നയനമോൾ എനിക്കെന്റെ മകളാണ്. എന്റെ ഹരിക്കുട്ടന്റെ പെണ്ണ്”
അതോടെ എല്ലാവരുടെയും വായ് അടയും.ബന്ധുക്കൾ പലരും എതിർത്തിട്ടും ലക്ഷമിയമ്മക്ക് തെല്ലും കൂസലില്ലായിരുന്നു….
കാണുന്ന പി എസ്സ് സി എക്സാമിനൊക്കെ ആപ്ലിക്കേഷൻ അയക്കാൻ അമ്മയാണു ശാഠൃം പിടിക്കുന്നത്. ചില എക്സാമൊക്കെ അറ്റൻഡ് ചെയ്തിരുന്നു…
“പെൺകുട്ടികൾക്ക് സ്വന്തമായിട്ട് ജോലി വേണം മോളേ..പഴയകാലത്തെ പോലെയാകരുത് നീ.സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നത് നിനക്ക് ആത്മവിശ്വാസം കൂട്ടുകേയുളളൂ”…
ലക്ഷമിയമ്മ പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്ന് എനിക്കിപ്പോൾ തോന്നുന്നു…
വീട്ടിൽ ചെന്ന് ഭക്ഷണമൊരുക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുറച്ചു ലേറ്റായി.ഊണും കഴിഞ്ഞു ഓരോന്നും ആലോചിച്ചു കിടന്നു…
ലക്ഷമിയമ്മയുടെ ഒരുവിവരവും അറിയാൻ കഴിയാത്തതിൽ എനിക്കാധി കേറിത്തുടങ്ങി.എന്റെ അമ്മയായിരുന്നു എല്ലാം കൊണ്ടു.ഓർക്കുന്തോറും നെഞ്ഞ് വല്ലാതെ പിഞ്ഞിക്കീറി തുടങ്ങി….
” ആരോടാണൊന്ന് തിരക്കുക.എവിടെ ചെന്ന് അന്വേഷിച്ചാകും അമ്മയെ കുറിച്ചൊന്ന് അറിയുക…
ഓർമ്മയയിൽ തെളിഞ്ഞ് വന്നത് ഹരിമംഗലം തന്നെ ആയിരുന്നു. അമ്മയെ കുറിച്ച് അറിഞ്ഞേ പറ്റൂ…
ഉടനെ വേഷം മാറി ഞാൻ ഹരിമംഗലത്തേക്കോടി.അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വാതിൽ കണ്ടെനിക്ക് നിരാശയായി മടങ്ങേണ്ടി വന്നു….
മനസ്സ് വല്ലാതെ പതറിത്തുടങ്ങി.ആടിയാടി മനസ് തളർന്നു ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോയി…
അവിടെ വന്നപ്പോൾ മുറ്റത്ത് നിൽക്കുന്ന ഹരിയേട്ടനെ കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി… ഓടി ഞാൻ ഹരിയേട്ടനു അരുകിലെത്തി. രാവിലെ പറഞ്ഞതും കേട്ടതുമെല്ലാം ആ നിമിഷം ഞാൻ മറന്നു…
“അമ്മക്ക് എങ്ങനെയുണ്ട്?ഏത് ഹോസ്പിറ്റൽ ആണ്? അമ്മക്ക് എന്താ പറ്റിയത്?
കുറെയേറെ ചോദ്യങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഞാൻ ചോദിച്ചു…
എനിക്ക് മറുപടി പറയാതെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന മിഴിനീര് ഹരിയേട്ടന്റെ മുഖത്ത് കണ്ടതും എന്റെ നെഞ്ചിലൊരു വെള്ളിടിവെട്ടി…അയാൾ നീർമണിത്തുള്ളികൾ കർചീഫിനാൽ ഒപ്പിയെടുത്തു…
അയാളുടെ ഷർട്ടിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചു ഞാൻ ഉലച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…
” പറയാൻ.. എന്റെ അമ്മക്ക് എന്താ പറ്റിയതെന്ന്…
“തുടരും
